Ρούλα Καρπουζλή
Το έντονο στρες συχνά διαταράσσει το ρυθμό της αναπνοής μας.Όταν αναστατωνόμαστε πιάνουμε τους εαυτούς μας να αναπνέουμε πολύ γρήγορα ή και κατά τρόπο άτακτο.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός να λαμβάνει περισσότερο οξυγόνο απ’ ό,τι έχει πράγματι ανάγκη και οδηγείτε έτσι σε μια κατάσταση που ονομάζεται «υπεροξυγόνωση».
Με την «υπεροξυγόνωση» οι μύες του σώματός μας προμηθεύονται αρκετό οξυγόνο, ώστε να είναι έτοιμοι να δράσουν (π.χ. να το βάλουμε στα πόδια) μπροστά σε μια επικίνδυνη κατάσταση.
Συχνά όμως η γρήγορη και άτακτη αναπνοή γίνεται συνήθεια, με αποτέλεσμα να υπάρχει στο αίμα πολύ περισσότερο οξυγόνο και πολύ λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ότι χρειάζεται. Αυτό προκαλεί συμπτώματα όπως: τρέμουλο, κράμπες, ζαλάδες, θολή όραση, δύσκολή αναπνοή, αισθήματα κόπωσης, πόνους στο στομάχι ή το στήθος κλπ.
Τα συμπτώματα αυτά συντελούν στην παραγωγή εντονότερων αρνητικών συναισθημάτων.
Η σωστή αναπνοή είναι μια ανάγκη και καλό είναι συχνά να ασκούμαστε σ’αυτήν:
Ξεκινήστε να ασκείστε ξαπλωμένοι ή καθισμένοι στην καρέκλα ή όρθιοι αργότερα.
· Τοποθετείστε το ένα χέρι στο στήθος και το άλλο στο στομάχι σας.
· Εισπνεύστε από τη μύτη σας και αφήστε το στομάχι σας να φουσκώσει χρησιμοποιώντας πλήρως τους πνεύμονές σας. Διατηρήστε την κίνηση του στήθους σας σε ένα μίνιμουμ, χωρίς να σφίγγεστε με τη βοήθεια της αίσθησης που σας δίνουν τα χέρια σας πάνω στο στήθος και στο στομάχι σας.
· Επαναλάβετε κρατώντας ένα ρυθμό. Στόχος είναι να παίρνετε 8-12 αναπνοές (εισπνοή και εκπνοή) το λεπτό.
Στην αρχή μπορεί να νιώσετε ότι δεν λαμβάνετε αρκετό αέρα, αλλά καθώς θα εξασκείστε θα βρείτε ότι αυτός ο νέος τρόπος αναπνοής είναι ιδανικότερος και ανώτερος. Ασκηθείτε στη διαφραγματική αναπνοή 2-3 φορές την ημέρα και συνδυάστε τη με τις ασκήσεις νευρομυϊκής χαλάρωσης.
